- consistere
- 1) стоять: locus, ubi quis consistat moveaturque spectaculum sui praebiturus (1. 2 § 5 D. 3, 2. 1. 1 pr. 1. 5 § 6. 9 D. 9, 3. 1. 15 pr. D. 8, 1).
2) находиться, проживать: si quo constitit, non dico jure domicilii, sed tabernulam - conducens (1. 19 § 2 D. 5, 1);
3)предъявлять иск против кого: cons. adversus aliquem (1. 53 D. 5, 1. 1. 13 § 3 D. 20, 1. 1. 9 pr. D. 40, 12), cum aliquo (1. 49 D. 5, 3. 1. 5 pr. D. 40, 1. 1. 7 D. 48, 10);
in alia provincia cons. = constitutum esse (l. 1 C. 3, 19).
cons. adversus aliq. actione tutelae (1. 3 C. 5, 54. 1. 1 C. 5, 75. 1. 1 C. 9, 20);
4) существовать, бывать, а) иметь место (Gai. III. 24);judicio communi divid., venditi (1. 1 C. 3, 37. 1. 1 C. 4, 49).
b) становиться, иметь законное основание (1. 98 pr. D. 45, 1. 1. 1291 1 D. 50, 17. 1. 14 § 1 D. 20, 1. 1. 1 § 2 D. 13, 6. 1. 27 D. 24, 1); с) основываться, зависеть от: obligationum substantia in eo consistit etc. (1. 3 pr. D. 44, 7); (1. 1 pr. D. 17, 1), res, quae in abusu consistunt (1. 5 § 1 D. 7, 5);
d) состоять из, ex particulis (1. 76 D. 5, 1);
usufr. ex fruendo consistit (1. 1 pr. D. 7, 3).
Латинско-русский словарь к источникам римского права. Изд. 2-е, дополненное. - Варшава, Типография К. Ковалевского. Ф.М. Дыдынский . 1896.